Na 3 dagen mee te zijn geweest op outreach in Senya, wist ik precies hoe het daar werkte. Ik kon en mocht alleen zelf niet veel doen. Ja babies wegen en de groeicurve bijwerken. Vrijdag was mijn laatste dag in het zuiden, dus trakteerde ik mezelf op een ochtendje strand. Ik ben gewandeld in 45 minuten naar het Sunflowers Beach Resort, lekker pootje gebaad want de golven waren hoog en stroming erg sterk en heerlijk op mijn bedje onder de parasol en in de zon gelegen en liggen lezen. De zon wat onderschat want ben wat verbrand op mijn bovenbenen en scheenbenen. Toen nog terug naar huis gewandeld maar dat was erg warm. Daar had ik bij thuiskomst dus ook wel last van. Ik was wat oververhit. Even afgekoeld met koude waterzakjes en mijn waaier. Na een uurtje ging het wel weer en ben in naar Mum's Care gelopen om daar voorlopig afscheid te nemen van iedereen.

Zaterdag naar het vliegveld in Accra samen met Niek. Hij vloog terug naar huis en ik naar Tamale in het noorden. Daar aangekomen nog bijna 2 uur met de auto naar Wulugu, nog noordelijker. Gelukkig wel in een auto met airco want het is hier nog warmer. 35 graden. Bij mijn nieuwe gastgezin aangekomen kreeg ik toch wel een beetje een shock. Het is hier veel primitiever dan in het zuiden. Toilet is een gat in de grond, douchen achter een 90 cm hoog muurtje geflankeerd door kakkerlakken en torretjes, die torretjes rennen ook door mijn kamer. Het leven speelt zich hier af op de binnenplaats waar op kooltjes wordt gekookt, deuren scheef in de kozijnen hangen, er vaak geen licht is, kinderen op de grond eten uit een bakje met hun hand. Er is hier sprake van een extended family, er woont hier van alles en iedereen looot hier de hele dag in en uit. Memuna is de spil, zij heeft een man en 5 kinderen die bijna allemaal al volwassen zijn. Dan woont hier nog haar broer, een vrouw met 2 kinderen, schoondochter, nichtje van 5 jaar waar de eigen moeder niet meer voor kan zorgen en 2 neven. Sommigen slapen op een matras op de grond die zijn beste tijd wel heeft gehad, anderen hebben wel een bed. Ik gelukkig ook en met mijn eigen beddengoed en mijn klamboe heb ik hier mijn eigen veilige nestje. Dat is wel fijn. Zondag vooral aan de warmte en mijn nieuwe omgeving gaan wennen. Maandag naar Nabari, 20 minuten op de scooter of motor, waar het weeshuis en schooltje van Memuna staat en daarbij een kliniek die nu anderhalf jaar bestaat. Er is daar geen dokter in dienst alleen een vroedvrouw, Patience, verpleegkundige Humbel en nog 3 ondersteunend personeel. Ik mocht gelijk van alles doen want ik was ten slotte de gediplomeerd verpleegkundige. Dat houdt ook echt in dat ik hier anamneses afneem, diagnoses stel, medicatie voorschrijf en meegeef, het dosier schrijf, injecties geef, malariatesten afneem en infusen inbreng. Ik heb dinsdag zelfs samen met de vroedvrouw het lichamelijk onderzoek bij een swangere van 30 weken gedaan. Ik vind het erg leuk en ben ook blij dat ik eindelijk wat kan en mag doen. Ze hebben wel erg veel vertrouwen in me. Vandaag ook samen met de anderen 3 vrouwen die na elkaar onwel werden opgevangen, infusen gegeven en medicatie. Omdat wij alleen een kliniek zijn kunnen ze daar niet echt opgenomen worden. Ze werden per ambulance vervoerd naar WaleWale de dichtstbijzijnde plaats met een ziekenhuis. Met al die vrouwen die flauw vielen, was iedereen gedreven en begaan om ze goed te behandelen. Heel anders dan in Senya. Maar we werden er ook wel lacherig van en vroegen ons af wat er vandaag in de lucht hing.

Ik heb nog niet veel tijd kunnen doorbrengen met de weeskinderen, maar dat komt de komende weken wel goed. Ik ben al druk aan het bedenken wat ik met ze kan doen maar ook hoe ik ze kan helpen met diensten (schilderen) en goederen (kleding, verbandmiddelen, nieuwe en extra bedden en nieuwe matrassen). Ik heb hier nog genoeg te doen de komende tijd.

Het eten hier is weer anders dan in het zuiden. Ik krijg vrijwilligers eten als rijst en noedels, maar zelf eten ze veel pap en een bloembrei met soep of saus. Bijna geen groente en fruit. Voor mij hebben ze vandaag speciaal fruit gehaald, want dat miste ik wel erg. Watermeloen, banaantjes, ananas en sinaasappels zijn hier volop en goedkoop. Zo houd ik het wel vol met zelfgebakken brood de komende 5 weken.

Tot mijn volgende verhaal. Dikke kus, Inge